خبرگزاری تسنیم چهارشنبه 17 شهریور 95 شناسه خبر 1180447 : یک کارشناس اقتصادی در پاسخ به این سؤال که آیا ژاپن و آلمان با کنارگذاشتن صنایع نظامی خود به پیشرفت رسیده‌اند؛ گفت: آنها هرگز نیروی نظامی خود را کنار نگذاشتند بلکه روحیه ناسیونالیستی در دفاع از تولید
ملی، آنها را به این درجه از پیشرفت رسانده است.به گزارش خبرنگار اقتصادی باشگاه خبرنگاران تسنیم (پویا)، برخی از مسئولان و کارشناسان «تعامل سازنده با دنیا» را یکی از «مؤلفه‌های مهم در اقتصاد مقاومتی» می‌دانند و یگانه راه نجات اقتصاد کشور را در این تعامل جست وجو می‌کنند و می گویند هیچ شرکت یا کشوری در جهان نمی‌تواند ادعا کند که قادر است تمام نیازهای علمی و فناورانه خود را به‌تنهایی و متکی بر توان داخلی تأمین کند، به همین دلیل، حرکت همگام با تحولات فناوری، نیازمند تعاملات بین‌المللی است. برخی دیگر از کارشناسان با این دیدگاه مخالفند،
در این رابطه با حمیدرضا مقصودی کارشناس امور اقتصادی گفت‌وگو کردیم.
مقصودی با این طرح این سؤال “اگر بخش نظامی خود را تعطیل کنیم و تعامل سازنده با دنیا ایجاد کنیم؛ آیا دنیا با ما تعامل می‌کند تا اقتصاد ما دانش‌بنیان شود؟”؛ گفت: این تصور باطلی است که فکر می‌کند جریان دانش نیز همچون سیب‌زمینی در بازار آزاد است که بتوان به‌راحتی به آن دست پیدا کرد.
وی افزود: البته همان سیب‌زمینی نیز در آن بحث است اما گذشته از این بحث؛ آیا در دنیا چیزی به‌نام بازار ایده وجود دارد؟ کشورهای صنعتی صنایع «های‌تک» خود را حتی حاضر نیستند بفروشند اما اکنون برخی تصور می‌کنند که اشکال عدم دسترسی به دانش این صنایع نوع تعامل سیاسی کشور با این نوع کشورها است.
کارشناس امور اقتصادی با طرح این پرسش “اگر از امروز آمریکا بگوید با ایران دوست هستم جریان اقتصاد دانش‌بنیان به‌سوی کشور گسیل داده می‌شود؟” گفت: اگر پاسخ مثبت است کدام کشور در دنیا چنین اتفاقی برایش رخ داده است که ایران دومی آن باشد؟
وی در ادامه با اشاره به اینکه در دنیای امروز بازار اطلاعات معنا ندارد؛ گفت: تمامی کارخانجاتی که در کشورهایی همچون تایلند و مالزی و حتی کره زده می‌شود؛ در هیچ‌کدام از آنها اطلاعات اقتصاد دانش‌بنیان «های‌تک» فرستاده نمی‌شود.
مقصودی جریان دستیابی به اطلاعات اقتصاد دانش‌بنیان و استراتژیک را فقط و فقط منحصر به دو طریق دانست و افزود: اولین راه آن تولید آن یعنی تحقیقات و پژوهش طویل‌المدت که کار نهادهای نظامی است و راه دوم از طریق جریانهای امنیتی جاسوسی و ضدجاسوسی است که اطلاعات را از کشورهای دیگر به دست آورند که این کار هم به‌وسیله نهادی نظامی صورت می‌گیرد.
وی در تأیید گفته خود به شکل‌گیری دانش هسته‌ای در کشورهای پاکستان، هند، ژاپن و روسیه اشاره کرد و افزود: اگر به جریان شکل‌گیری دانش هسته‌ای در این کشورها بنگرید، متوجه می‌شوید که به‌استثنای این دو
طریق نبوده است.
مقصودی جریان انرژی هسته‌ای در کشور خودمان را نیز از این قاعده مستثنی ندانسته و گفت: امثال شهید شهریاری کار کردند و جهاد کردند تا به غنی‌سازی 20درصدی رسیدیم.
وی با مسخره دانستن بازار دانش صنایع استراتژیک گفت: بنابراین یا باید درون‌زا به دست آورید و در هر کشوری تولید شوند و یا اینکه صنایع نظامی و امنیتی شما آن‌قدر قدرتمند شود که بتواند آن را از کشورهای دیگر به دست آورد که در هر دو صورت صنایع نظامی اساس است.
مقصودی در پاسخ به این سؤال که آیا ژاپن و آلمان با کنار گذاشتن صنایع نظامی خود به پیشرفت رسیده‌اند؛ گفت: آنها هرگز نیروی نظامی خود را کنار نگذاشتند بلکه آن روحیه ناسیونالیستی آنها را به این درجه از پیشرفت رسانده است.
وی با رد این ادعا که ژاپن با تعامل با دنیا به این درجه رسیده است؛ گفت: اگر تاریخچه ژاپن بعد از جنگ جهانی دوم را ببینید این حرف را نمی‌زنید. روحیه و فرهنگ مردم ژاپن بعد از جنگ جهانی دوم را ببینید که مطلقاً کالای خارجی وارد نمی‌کردند، حتی اگر اکنون به کشور ژاپن بروید آن‌چنان فرهنگی بر کشور ژاپن حاکم است که برنج بی‌کیفیت داخلی و گران‌قیمت داخل کشور خود را مصرف می‌کردند که برنج باکیفیت و ارزان‌قیمت کشور دیگر را مصرف نکنند.
مقصودی در تأیید صحبتهای خود به مطلبی اشاره کرد و گفت: گذشته از مباحث فرهنگی استفاده ژاپنی‌ها از قاشقهای چوبی منحصر به فردشان، از لحاظ اقتصادی نیز قابل بررسی است که با این نوع قاشقها هر نوع خوراکی را نمی‌توان استفاده کرد؛ مردمی که تا 30 سال پیش دست از لباس محلی خودشان «کیمونو» برنمی‌داشتند؛ یعنی حاضر نبودند صنایع نساجی خود را رها کنند و با واردات پوشاک خارجی بخش صنایع خود را تضعیف کنند.
وی گفت: پیشرفت آلمان نیز به‌جهت روحیه ناسیونالیستی اقتصادی به‌شدت قوی آنها است که وجود دارد. این روحیه نشأت گرفته از روحیه نازیسم هیتلری است که حتی اکنون نیز تفکری دارای محبوبیت در آلمان است.
